پیدا کردن مسیر و جهت یابی به کمک ماه و ستاره ها">مسیر یابی و پیدا کردن جهت یکی از مهم ترین مهارت‌هایی است که گردشگرانی که به قصد کمپینگ به طبیعت می‌روند باید با آن آشنایی داشته باشند. تکنولوژی‌های جدید مثل جی پی اس ( GPS) به کمک طبیعت‌گردان آمده‌اند تا مسیریابی را برای آن‌ها ساده تر کنند، در کنار جی پی اس مسیریابی توسط عوامل طبیعی هم می‌تواند بسیار کابردی باشد. آقای تور در این مقاله نحوه‌ی پیدا کردن جهت در شرایط سخت را به شما آموزش می‌دهد.
اگر در تاریکی شب در مسیری گم شوید و قطب نما یا جی پی اس به همراه نداشته باشید چه‌کار می‌کنید؟ میتوانید تا صبح منتظر بمانید تا هوا روشن شود یا اینکه آن‌قدر داد بزنید تا کسی شما را پیدا کند اما اگر مجبور به حرکت کردن باشید آن‌وقت چه‌طور؟ در این شرایط اضطراری بدون شک به یک راه دیگر برای پیدا کردن مسیر نیاز دارید.
از ماه و ستاره‌ها برای مسیریابی استفاده کنید
بدون قطب‌نما، ستاره‌ها و ماه دوستان شما خواهند بود. همان‌طور که در روز خورشید به کمک طبیعت‌گردان می‌آید در شب ماه به کمک شما می‌آید تا بتوانید راحت‌تر از روی نقشه یا به کمک علائم طبیعی راه خود را پیدا کنید.
پیدا کردن مسیر به کمک عوامل طبیعی یکی از راه‌های بقا در طبیعت انسان‌هایی بوده است که در گذشتگان دور زندگی می‌کرده اند، اگرچه با پیشرفت تکنولوژی و اختراع دستگاه‌های جدید امکان مسیریابی بسیار ساده تر شده است اما اصول پیدا کردن جهت در طبیعت یکسان مانده است.
ماه هم مثل خورشید از شرق طلوع و در شرق غروب می‌کند. اینکه بدانید حدودا ساعت چند است و ماه در کدام سمت آسمان قرار گرفته است به شما کمک می کند تا شمال و جنوب نقطه‌ای که در آن هستید را به خوبی شناسایی کنید. علاوه بر ماه علائم دیگری نیز برای پیدا کردن جهت در طبیعت وجود دارد.
پیدا کردن و مسیریابی به کمک ستاره قطبی
نزدیک‌ترین ستاره‌ای که واقعا به جهت شمال نزدیک است همین ستاره‌ی قطبی است. جای ستاره‌ی قطبی در آسمان ثابت است و به کمک بقیه‌ی اجرامی که در صور فلکی وجود دارند به کمک طبیعت‌گردانی که در شب سفر می‌کنند می‌آید. اگر در نمیکره‌ی شمالی زمین هستید پیدا کردن ستاره‌ی قطبی کمک زیادی به شما خواهد کرد.
پیدا کردن ستاره‌ی قطبی کار چندان سختی نیست و راه‌های زیادی برای یافتن آن در آسمان وجود دارد. به هرحال پیدا کردن این ستاره‌ی درخشان مثل پیدا کردن ماه در آسمان نیست و لازم است ابتدا نکاتی را یاد بگیریم.
مطمئنم اسم دب اکبر را شنیده اید، گروهی از ستاره‌ها که به شکل ملاقه در آسمان قرار گرفته‌اند زنجیره ای را به اسم دب اکبر تشکیل می‌دهند. ستارگانی که این زنجیره را تشکیل داده‌اند نسبت به بقیه‌ی ستارگان اطراف خود روشن‌ترهستند و در ایام مختلف سال در آسمان دیده می‌شوند.
دو ستاره‌ای که در قسمت دورتر از دب اکبر قرار گرفته‌اند را ستاره‌های اشاره‌گر می‌گویند، زیرا مستقیما به قطب شمال و ستاره‌ی قطبی اشاره می‌کنند.
علاوه بر دب اکبر، دب اصغر که شکلی تقریبا برعکس با دب اکبر دارد یکی دیگر از راهنما‌هایی است که می‌تواند محل دقیق ستاره‌ی قطبی را به گردشگران نشان بدهد. دب اصغر هم مثل دب اکبر شبیه به یک ملاقه است با این تفاوت که به صورت وارونه نسبت به دب اکبر قرار گرفته است.
ستاره‌ی قطبی بین دب اکبر و مجموعه ستاره‌هایی به اسم ذات الکرسی قرار گرفته است. این مجموعه ستارگان که شکلی مثل حرف W یا M انگلیسی دارند به شما کمک می‌کنند که محل دقیق‌تری از ستاره‌ی قطبی داشته باشید.
اما چگونه می‌توان مطمئن شد که ستاره‌ی قطبی به درستی انتخاب شده است؟ ستاره‌ی قطبی در مرکزیتی ثابت قرار گرفته‌است که دب اکبر، دب اصغر و صورت فلکی ذات الکرسی به دور آن می‌چرخند.
زمانیکه شما روبروی ستاره‌ی قطبی می‌ایستید یعنی در جهت شمال جغرافیایی قرار گرفته‌اید.
دنبال کردن ماه برای پیدا کردن جهت
زمانیکه آسمان ابری است و ستاره‌ها در آسمان پیدا نیستند تنها راهی که می‌تواند به کمک شما بیاید جهت‌یابی به کمک ماه است.
وقتی به هلال ماه نگاه می‌کنید، نقطه‌ی انتهایی یا ابتدایی هلال ماه به قسمت جنوب اشاره می‌کند. از قسمت ابتدا و انتهای هلال ماه یک خط فرضی به سمت آسمان در نظر بگیرید و بدانید که این خط شما را به سمت جنوب هدایت می‌کند. در خاطر داشته باشید که پیدا کردن جهت جنوب از این روش چندان دقیق نیست اما می‌تواند تا حدودی شما را به نتیجه برساند.