آتشکده کرکویه">

آتشکده کرکویه یا آتشکده کرکوشاه (که با نام خرابه‌های یک معبد (کرکو) در فهرست آثار ملی ثبت شده‌است) بنا و آتشکده ای مربوط به دوره ساسانیان است که در شهرستان هیرمند، در مرکز روستایی با همین نام واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۱۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایرانبه ثبت رسیده است

تاریخچه 

دیرینگی آتشکده کرکویه را به زمان کیخسرونسبت داده‌اند و بنا بر روایات کرکویه تا سده هفتم هجری آباد بوده‌است.کرکویه توسط نویسندگاندوران اسلامی توصیف شده‌است. از آن میان، استخری کرکویه را نخستین راهی می‌‌داند که سیستان را به هرات پیوند می‌هد و بر پایه گفته وی، کرکویه در سه فرسنگی زرنج یا زرنک(سیستان) واقع شده‌است. 

یاقوت حموی نیز در مورد آتشکده کرکویه نوشته: شهری از سیستان بوده و آتشکده‌‌ای که نزد زرتشتیان محترم شمرده می‌‌شد در آنجا قرار داشت. این آتشکده تا قرن 17 هجری که قزوینی آن را وصف کرده‌است بسیار خرم و زیبا بوده‌است. 

این بنا از آتشکده‌های مهم ایران بوده و موبدان آن نیز جایگاه ویژه‌ای را دارا بودند. به گونه‌ای که در تاریخ آمده فردوسی جهت نگارش شاهنامه و تحقیقات خود نزد موبد این آتشکده آمده است.

موقعیت جغرافیایی

این آتشکده از آثار تاریخی و قدیمی استان سیستان و بلوچستان است و در نزدیکی شهرستان هیرمند قرار دارد. این آتشکده که آتشکده کرکوشاه نیز خوانده می‌شود در کنار و چسبیده به روستای کریم کشته و ۸ کیلومتری تپه منطقه شهرستان و در میان زمین‌های باتلاقی سیستان و نزدیک مرز ایران با افغانستان جای گرفته‌است.

این بنا و همچنین آثارتخته پل در شهرستان هیرمند، در روستای کرکو و در کنار روستای کریم کشته و هشت کیلومتری تپه منطقه شهرستان قرار دارد. تخته پل، پل آجری بوده‌است که به نوشته استخری، راه زرنک و هرات را به هم متصل می‌کرده‌است.